Zabytki – w języku potocznym jest to każdy wytwór działalności człowieka, będący świadectwem minionej epoki (pamiątką przeszłości), posiadający wartość historyczną, artystyczną lub naukową, przy czym kryterium czasu powstania, choć najważniejsze, nie przesądza o zdefiniowaniu zabytku. Nauki humanistyczne, a w szczególności historia sztuki nie stworzyły jednej, uniwersalnej definicji zabytku przydatnej wszystkim naukom.
W Europie kwestie legalne związane z zabytkami są regulowane m.in. przez Kartę Wenecką.
Najważniejsze zabytki w skali światowej znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Międzynarodowym znakiem rozpoznawczym zabytków mającym je chronić w razie konfliktu zbrojnego jest tarcza skierowana ostrzem w dół, podzielona wzdłuż przekątnych na cztery pola, dwa błękitne i po bokach dwa białe (art. 16 Konwencji UNESCO o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanej w Hadze 14 maja 1954 r. Dz.U. 1957 nr 46 poz. 212). Za bezprawne użycie znaku w czasie działań zbrojnych grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat (Kodeks karny (1997), art. 126 § 2).
Według art. 3 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami zabytkiem jest nieruchomość (np. pojedynczy budynek, cmentarz, historyczny układ urbanistyczny lub krajobraz kulturowy) albo rzecz ruchoma (np. dzieło sztuki użytkowej, obraz, rzeźba, znalezisko archeologiczne – np. artefakt), ich części lub zespoły rzeczy, które są dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowią świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, a których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na swoją wartość artystyczną, naukową lub historyczną. Obiekty takie mogą być wpisane do rejestru zabytków prowadzonego przez wojewódzkiego konserwatora zabytków.
Eksperci
Atvhh 26.12.2018
Technologie www: js, html, css, xml, ajax, php, json, jpeg, jpg, ico, gif, swf, webm, flv, tpl